Een berichtje om je te laten weten dat het goed met me gaat.

 

Het was een grote stap om hulp te moeten vragen. Ik kon toch altijd alles alleen. Maar vanaf het eerste moment dat ik bij jou kwam voelde ik me welkom en veilig om dingen te kunnen vertellen. Bij de kachel met een kop gemberthee. Vorige week zei ik nog tegen een goede vriendin dat er bij mij nu na zoveel maanden nog steeds kwartjes vallen door de sessies. 

 

Toen ik bij jou kwam was er binnen in mij één en al verwarring en de pijn door een frozen shoulder was hels.

Je stelde me de vraag: Wat gun je jezelf?

Mijn antwoord was: dat ik me simpelweg weer gelukkig voel.

Ik was op dat moment wel gelukkig maar iets miste maar ik wist niet wat.

Ik durfde toen voor mezelf ook waarschijnlijk niet hardop te zeggen wat ik dan zo miste. Bang voor het onbekende.

 

Zoveel gebeurd de afgelopen maanden. Zoveel veranderd.

 

Op werkgebied:

Ik heb me laten omscholen en er lopen al wat leuke dingen. Ik ga opnieuw rustig bekijken wat echt bij me past. 

 

Op gebied van de kinderen:

Confronterende maar liefdevolle gesprekken gehad met de kinderen. 

Met openheid en begrip kom je een heel eind. Samen zijn we een team.

 

Op relatie gebied;

Ik voel me zeker niet schuldig naar mijn overleden partner maar durf je nog een relatie aan te gaan nadat je partner wegvalt? Wederom wat gun je jezelf. Op een onverwacht moment kwam ik iemand tegen die me deed beseffen dat mijn hart nog steeds klopt.

Go with the flow. Ik mag en kan weer voelen.

 

Niet bang zijn voor het onbekende. Veranderingen omarmen. Dat maakt dat ik me stralend voel. Mensen om mij heen zien dat. 

Het was en is nog steeds hard werken. 

En ja, Ik voel me simpelweg weer gelukkig!

 

Lieve Frieda, dank je wel.

​

Vrouw anoniem.